Zjawisko odroczonej, czy opóźnionej gratyfikacji zostało po raz pierwszy zbadane przez austriackiego psychologa Waltera Mischel’a, który wyemigrował do Stanów Zjednoczonych po aneksji i przyłączenie Państwa Austriackiego do Rzeszy Niemieckiej w 1938 roku. Mischel zdobył swoje wykształcenie w psychologii klinicznej już w Stanach Zjednoczonych i tam też zrobił doktorat w 1956 r.
W końcu lat 60-tych Walter Mischel zaczął badać zdolność rezygnacji z natychmiastowych, ale niewielkich korzyści na rzecz dużo większych korzyści odroczonych w czasie.
